یادش بخیر ابتدایی که بودیم وایمیسادیم سر صف بعد ناظممون میومد می گفت یه جوری بگید مرگ بر امریکا تا صداتون برسه امریکا. ما هم ابله فکر می کردیم امریکا کوچه بغلیه از ته جیگر داد میزدیم ازهمین تریبون میگم خانوم ناظم عمت خوبه؟؟؟
شاید گذر زمان التیام‌بخش درد باشد و شاید بشود اندوهی را با زمان کم کنیم....ولی مثل آتش زیر خاکستر می‌رود آن زیرترها.... می‌رود جایی می‌نشیند که هربار دستت را به آن برسانی بسوزاندت....