من همه ی این سایه ها را باور می کنم.
باشد؛قبول دارم که پشت به آفتاب ایستاده ام،مثل روز برایم روشن است ،این تاریکی که خودم آفریدگارش بودم،امّا مگر قرار نشد از دریچه ی کرامت خودت ما را مرور کنی؟