اولین دست نوشته

باران می آید... میگویند درزیرباران عشق بایدماند
تاغبارتنهایی راشست

نمیدانم ، درزیرکدامین باران ایستادم
که اینگونه خیس،ولی تنهایم

پ.ن : نظرات این بجز بعضی هاشون که میشه گذاشت تایید نمیشه

اینو واسه این گفتم که بدونید نظراتتون رو نسبت به این پستم

پیش خودم نگه میدارم. 

سلام

نمیدونم از کجا شروع کنم

زندگیم شده پر از آدمهای جورواجو

دوست دارم بعضیاشونو کنار خودم واسه همیشه نگه دارم

از دست خیلیا دلگیرم

از دست خیلیایی که دوست دارم پیشم باشن و خودشونو میگیرن

انگار ما آدم نیستیم

دیگه خسته شدم از دست بی محلیای بعضی ها

بعضیا واقعا بهترین هستن تو همه چی

واست هیچی کم نمیذارن

نمیذارن مدتی تنها بمونی ، میتونی بهشون تکیه کنی ، واسه هرکاری راهنماییت میکنن

بعضیا مشاورهای خوبین ، اونایی که هرلحظه که بخوام میتونن کنارم باشن و باهام حرف بزنن

بعضیا فقط کسی رو به خاطر یه دوره زمانی خاص میخوان ، از اینجور آدما بدم میاد انگار میخوان اسباب بازی بخرن

اونایی که تا اسمسم رو میبینن جواب میدن ، نه اینکه بخوان بعد 2 ساعت جواب بدن و آخرشم بگن کار داشتیم

به نظر من آدم هیچوقت سرش شلوغ نیست بلکه اولویت بندیشه که باعث میشه به بعضیا کم محلی کنه

دلم خیلی تنگه واسه اینکه یه جا ببینم نوشته "مخاطب خاص" و بدونم اون مخاطب منم

همیشه دوست داشتم همه دورم باشن ، همه اونایی که دوسشون دارم ولی خب غیر ممکنه

دوست دارم واسه اونایی که عاشقشونم هر کاری بکنم

حتی اگه به چشمشون هم نیاد